Mijn tewerkstelling (24)

Oh wat had ik Vandaag echt geen zin om naar mijn Tewerkstelling te gaan, ik keek zó tegen nog een dag van bijna-niets-doen op. Het is zelf zo erg dat er regelmatig een golf van negativiteit en woede door mijn lijf giert. Maar goed, vol goede moed op weg gegaan met de gedachte dat er een aantal witte rollen (afzuigkapfilters) te wachten staan. Bij binnenkomst stonden ze er gelukkig nog, dus als het goed is hadden wij werk voor vandaag. Toen de tafels ingedeeld werden, kwam de werkleiding naar mij toen om te zeggen dat ik, met nog twee andere dames, de zakken in moesten gaan sealen. Omdat dit in het andere gebouw gebeurde en het daar behaaglijk warm was, vonden wij het niet erg om van de overige Tewerkstelligen gescheiden te worden.

Op weg naar de "andere kant", net buiten onze hal, gleed ik uit. Het was zo glad dat ik een schuiver maakte en op mijn zij op de grond terecht kwam. Vier mannen, waaronder zelfs de manager, die een sigaretje aan het roken waren, staken geen hand uit. Ik kreeg absoluut geen hulp van deze "mensen", mijn collegaatje ondersteunde mij tijdens het opstaan. Wat een stelletje onbehouwen, onbeschofte "mannen". Het leek wel of ik totaal niets voorstelde, dat ik niet een persoon was, vuilnis was, iets dat je niet op hoefde te rapen of te helpen. Het is niet te beschrijven hoe ik mij voelde, zó afgedaan, zó totaal niets betekend.

Aangekomen op de afdeling stonden twee sealapparaten, heel veel geopende afzuigkapzakjes en dozen waar ze (na het sealen) in mochten. Twee dames bemanden het sealapparaat en ik nam de aanvoer van open zakjes en het vullen van de dozen met gesealde zakjes voor mijn rekening. Na even wennen aan werkwijze, verliep dit lijntje vlekkeloos, tempo zat er lekker in. Wij kregen het zowaar warm! Wat een luxe na al die dagen van koude en gemaand te worden om maar vooral rustig aan te doen. Aan al het "leuke" komt een eind; ook vandaag mochten wij eerder stoppen. Nu zelfs al om drie uur. Dus, na het opruimen van onze werkplek, togen wij weer naar onze lotgenoten. Dit keer kwam ik zonder kleerscheuren en droog terug in de hal om snel mijn paraaf te zetten en weg te wezen uit deze ellende.