Vandaag was de eerste dag van de twee voordat mijn Kerstvakantie begint. Gezien de weersverwachting (hevige sneeuwval) en staat van de wegen was het even twijfelachtig óf ik deze dag wel aanwezig kon zijn. Buiten het feit dat ik er eigenlijk helemaal niet wíl zijn. Met in mijn achterhoofd dat ik thuis zou blijven wanneer ik de auto niet van haar plek zou krijgen, kroop ik uit mijn warme bed. Helaas, startte mijn kleine autootje direct, slippend door de wijk kwam ik op de hoofdweg naar mijn Tewerkstelling. Ook deze weg was bijna onbegaanbaar, parkeerplekje zoeken en inparkeren was ook geen pretje. Uiteindelijk was het mij toch gelukt om iets na achten de hal binnen te stappen. Ik was niet de enige die problemen had om redelijk op tijd aanwezig te zijn, tot kwart voor negen druppelden mensen binnen. Nog verbazingwekkend dat zovelen er in geslaagd waren om er te zijn. Nu iedereen present was, werd ook het werk voor Vandaag gehaald. Grote witte rollen en zakjes werden gebracht, van deze rol moesten lappen op een bepaalde lengte afgescheurd worden (maat was geperforeerd), daarna dit vouwen en in een zakje doen.
Ook nu weer, werd ons gezegd om alsjeblieft rustig aan te doen anders zou er voor de rest van de dag geen werk meer over zijn. Met tussenpozen van totaal niets doen, hadden wij een redelijke hoeveelheid verwerkt. Tijdens zo'n niets-doen-moment werden nog meer grote rollen de hal binnengebracht; een leuk aantal om de middag mee door te komen. Dus niet. Ze waren voor de volgende dag bedoeld en dus niet voor vandaag. De "werkers" keken bijna met kwijlende mond en blik er naar; zij wilden door. Op moment dat het niets-doen bijna ondraaglijk werd, werd ons verteld dat wij om hafl vier naar huis mochten. Kortere werkdagen, verstand op nul, aanpassend (bbbrrrrrr) .... zou ik het volhouden to eind januari?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten