De ladder naar Bijstand (3)

Vandaag is het dan zover .... beslissing toekenning Wet werk en bijstand is binnen.
Het besluit van de Directie Sociale Zaken: "Wij hebben besloten dat u bijstand krijgt voor de noodzakelijke kosten van levensonderhoud."
De hoogte van de uitkering is zoals vastgesteld in de bijstandsnorm.

 

Wat betreft het project WerkNu en de informatie die ik vooraf kreeg, het volgende;
het salaris van de Tewerkstelling zou hoger zijn dan de bijstandsnorm, dit werd zelfs benadrukt door het UWV-Werkbedrijf. In mijn situatie is dit dus absoluut niet het geval: € 82.38 netto minder dan de nu aan mij toegekende WWB-uitkering.
Iedereen kreeg bij dit project hetzelfde bedrag uitgekeerd, ook hier is niet gekeken naar de persoonlijke situatie van de Tewerkstellige. Een alleenstaande zal via dit project ruim 400 euro meer krijgen ten opzichte van een WWB-uitkering, een alleenstaande ouder levert dus ruim 80 euro in.
Hoe krom is krom? Een black-out bij de Gemeente Breda en UWV-Werkbedrijf?

Centrale Raad van Beroep (3)

Een aantal recente uitspraken van de Centrale Raad van Beroep heeft journalist
Louis van Overbeek aanleiding gegeven tot het schrijven van een krantenartikel.
Dit interessante stuk is te lezen op:
Katholiek Nieuwsblad

Centrale Raad van Beroep (2)

De uitspraak is gedaan en deze is gebaseerd op de situatie van deze meneer die "weigerde" het Hoya traject te volgen. De Raad heeft het niet aangepakt (gedurfd?) als een "algemene" zaak.
Ik haal vijf punten uit de uitspraak aan die, mijn inziens, te vertalen zijn naar het project van de gemeente Breda, mijn Tewerkstelling.

Het Hoya-traject wordt ingezet:
1 - 9.1) "als een zogenoemd disciplineringstraject voor onder meer bijstandsgerechtigden bij wie eerdere re-integratietrajecten niet zijn gestart of voortijdig zijn afgebroken. Als oogmerk van het Hoya-traject is genoemd de ontwikkeling van algemene werknemersvaardigheden bij de deelnemers, waarbij arbeidsmotivatie. leerbaarheid, belastbaarheid, werktempo, persoonlijk en sociaal functioneren en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt centraal staan. De deelnemers wordt onder meer geleerd op tijd op te staan en op tijd op het werk te verschijnen, arbeidsritme op te doen, samen te werken met collega's en om te gaan met gezagsverhoudingen."
In bovenstaand geval gaat het er om dat er bekeken wordt gedurende een week over welke vaardigheden men beschikt. Aan de hand van dat resultaat zal er besloten worden aan welk/wat voor soort project men kan deelnemen. Ik laat even buiten beschouwing of met dit moet verplichten. Tijdens de Tewerkstelling in Breda worden mensen, na vaak pas een ww-uitkering van drie maanden, verplicht gesteld om drie maanden ongeschoold arbeid te verrichten. Of dit nu beneden je niveau is, maakt niets uit. Niets geen intake gesprek of een soortement test.
2 - 9.4.4)"in dit geval geen sprake van schending van het in artikel 4, tweede lid, van het EVRM neergelegde verbod op dwangarbeid. Daartoe overweegt de Raad, onder verwijzing naar overweging 34 van het arrest Van der Mussele dat op appellant geen fysieke dwang of in aanmerking te nemen psychische dwang is uitgeoefend."
Het betreft hier dit specifiek geval van deze meneer. Breda: word je wel deglijk gedwongen, psychische dwang, om aan het project mee te werken. Geen deelname is geen bijstandsuitkering.
3 - 9.4.7 & 9.4.8 Hier zit een tegenstrijdigheid, volgens mij. Eerst constateert de Raad dat er wel degelijk sprake is van verplichte arbeid volgens definitie van het EVRM (bedreiging met een straf, ontbreken van vrijwilligheid) Daarna sleept de Raad andere aspecten aan de haren er bij, waaronder het vermeende streven naar bevordering van de menselijke waardigheid en vrijheid van de WWB, om uiteindelijk toch te concluderen dat er géén sprake is van verplichte arbeid.
4 - 9.4.10 "Ook het Europees Comité inzake Sociale Rechten concludeerde in 2006 dat het geheel in overeenstemming is met artikel 13, vierde lid, van het Europees Sociaal Handvest om een verbinding te leggen tussen een bijstandsuitkering en de bereidheid om werk te aanvaarden of een beroepsopleiding te volgen, vooropgesteld dat de voorwaarden redelijk zijn en geheel consistent met het doel om voor het probleem van betrokkene een lange-termijn-oplossing te verschaffen."
Een lange-termijn-oplossing verschaffen: ongeschoold arbeid verrichten, geen mogelijkheid tot solliciteren, geen of nauwelijks contact met werkcoaches, geen studie/opleidingen mogelijk .... over welke voorwaarden hebben we het.
5 - 9.4.12) "of het totaal ontbreken daaraan van enig perspectief richting arbeidsinschakeling, zou naar het oordeel van de Raad sprake kunnen zijn van verplichte arbeid en zal in zoverre met succes een beroep gedaan kunnen worden op artikel 4 van het EVRM."
Van te voren wordt niet gekeken of het werkproject enig perspectief richting arbeidsinschakeling kan bieden, er wordt totaal geen rekening gehouden met de mogelijkheden, de werkervaring, de opleiding van de betrokkene.
Ook kijkt men niet naar de duur van de werkloosheid; na afloop van slechts drie maanden (in meerdere gevallen)WW word je al meteen naar het werkproject gestuurd.

Uit dit alles durf ik te concluderen dat er sprake is van dwangarbeid bij dit project van de Gemeente Breda.

(Volledige uitspraak is te lezen op deze Site bovenaan BL1093 invullen.)

Mijn Tewerkstelling (36)

Ik heb dus Vandaag een gesprek gehad met de directeur van K*bel, de uitvoerende instantie van het project.
Dit gesprek had duidelijk de intentie te bekijken wat zij kan veranderen aan de misstanden die op de werkvloer plaats vinden. Niet om in discussie te gaan óf dit soort projecten wel of niet goed en/of gerechtvaardigd zijn.
Hiervoor moest ik toch echt bij de gemeente zijn, maar dat wist ik al. Waarom ik dit gesprek dan wel ben aangegaan is, dat ik hoop dat er in de toekomst op de werkvloer het er beter aan toe zal gaan dan ik heb mogen meemaken. Ik heb de belangrijkste dingen, dat absoluut verbeterd moet worden, aangehaald.
De kou: te gek dat je met thermisch ondergoed én jas aan je werkzaamheden moet doen.
Communicatie jobcoaches en anderen: hoogtepunt vind ik toch wel het volgende; iemand heeft een contract gekregen en is al werkzaam binnen deze organisatie, waar dus ook de jobcoaches werkzaam zijn. Een aantal dagen daarna kwam de jobcoach naar haar toe met de mededeling dat ze 'smiddags naar uwv/cwi moest om vacatures te bekijken.
Mogelijkheid tot solliciteren: in mijn geval zijn er 3 jobcoaches geweest en er is niets uit voort gekomen. Begeleiding in het solliciteren en het zoeken naar geschikte vacatures is er totaal niet geweest.
Op individueel niveau werk aanbieden: het is frustrerend én demotiverend om de gehele dag ongeschoold arbeid te verrichten, buiten het feit dat je psychisch een flinke tik krijgt. En aan dit laatste gaat men echt aan voorbij.
Geen werk?: Dan toch spelletjes laten doen zoals bv een sjoelbak toernooi of hints (ook goed voor het leren van de Nederlandse taal). Maar nooit meer Helemaal Niets en de hele dag wachten totdat het half vijf is.
Idee?: Tevens heb ik het idee geopperd om eens per week open deur te houden waar iedereen terecht kan met zijn/haar grieven.
Het leek er op dat de directeur écht zaken wil gaan aanpakken en verbeteren,
ben benieuwd.

Bovenstaand doet niets ten onder aan het feit dat het om een principiële kwestie gaat: dwangarbeid in de vorm van deze onzinnige Tewerkstellingen in het kader van de WWB moet van de baan!

De ladder naar Bijstand (1)

 Wethouder van Sociale Zaken en Arbeidsmarktbeleid heeft gereageerd op mijn e-mail, verzonden aan haar, directeur Sociale Zaken en hoofd Arbeid & Activering.
Uit haar reactie blijkt dat zij contact heeft gehad met de directeur Sociale Zaken en de directeur van K*Pabel:
"enerzijds herkennen zij een aantal van uw ervaringen niet of bekijken zij zaken vanuit een ander perspectief, anderzijds zien zij ook ervaringen die nadrukkelijk verbeterpunten voor WerkNu opleveren en opgepakt moeten worden."
Waarom en uit welk perspectief deze twee mensen zaken bekijken wordt niet verteld. Hoe de wethouder tegen alles aankijkt vermeld zij in de e-mail niet. Hierover zal ik zeker nog contact met hen opnemen.
"Met name van de directeur van K*Pabel heb ik begrepen dat zij, vooral omdat u enkele keren dichter in haar nabijheid heeft gewerkt, het jammer vind, dat zij niet eerder van uw ervaringen kennis heeft mogen nemen." De directrice heb ik (samen met twee andere Tewerkstelligen) tweemaal mogen ontmoeten in het kader van het denk-team project, tijdens deze besprekingen was de stand van zaken aangaande dit project het onderwerp. Niet mijn Tewerkstelling. Desalniettemin zal ik een gesprek (a.s. dinsdag) met haar hebben over mijn ervaringen en de eventuele verbeterpunten van WerkNu.

Wat mij verbaasd is dat er wel een reactie komt n.a.v. dit weblog en een summiere reactie na een vier pagina's tellende klacht. In deze brief maken twee mede Tewerkstelligen hun ontevredenheid over dit project kenbaar, zij ontvingen slechts een ontvangstbevestiging van hoofd Arbeid&Activering met de medeling dat: "de brief onder de aandacht brengen van de directeur Sociale Zaken en de directeur van K*Pabel. Na bespreking van deze brief zal ik een reactie geven op de inhoud van de brief."

Ik haal bovenstaand aan omdat, net zoals reactie op dit weblog, de wethouder de problematiek verschuift naar de uitvoerende instantie. Met alleen "verbeterpunten" in een zeer slecht concept, schiet je niets mee op, dit is schadereparatie. Je moet terug naar de oorsprong; het gaat om een principiële kwestie: verplichte Tewerkstelling. Ik ga zelfs een stapje verder en noem het dwangarbeid, want wanneer ik niet aan dit project mee wilde doen dan zou ik geen uitkering ontvangen. Dwangarbeid is in strijd met de internationale mensenrechtverdragen, in Nederland is het verbod op dwangarbeid vastgelegd in de Grondwet.

Centrale Raad van Beroep (1)

Ik ben door iemand attent gemaakt op een "Principiële uitspraak in dwangarbeidzaak" door de Centrale Raad van Beroep. Deze openbare uitspraak gaat over de vraag of het verplicht volgen van een re-integratietraject strijd oplevert met het verbod op dwangarbeid. Anders dan in de zaak van de "schoffelweigeraar" komt de Raad hier wel tot een inhoudelijke beoordeling.
Deze uitspraak zal Maandag 08-02-2010 om 11:00 uur plaatsvinden in het gebouw van de Centrale Raad aan de Graadt van Roggenweg te Utrecht.
Persbericht Centrale Raad van beroep 
De reden waarom dit ver voor de uitspraak  kenbaar gemaakt is via een persbericht is waarschijnlijk omdat de uitspraak verrassend zal zijn?