Nadat men elkaar de beste wensen wenste voor het nieuwe jaar, kwamen de werkzaamheden langzaam op gang. De grote zakken met schuimrubber werden tevoorschijn gehaald, houten plankjes werden uitgedeeld. Stanleymesjes kreeg je pas wanneer je een kruisje bij je naam had gezet, aan het eind van de dag moet je je mesje inleveren en een tweede kruisje plaatsen. Toen iedereen, er was blijkbaar geen ander werk, hier volop mee bezig was, zag ik nieuwe slachtoffers de hal binnenkomen. Uiteindelijk bleken dit twintig nieuwe Tewerkstelligen te zijn, zodat het totaal aanwezigen boven de vijfenzestig uitkomt. Werkschoenen werden uitgedeeld, een beetje onwennig liepen zij door de hal, zoals gebruikelijk werden zij niet begeleid. Bekertje automaten-decafé-koffie pakkend en onzeker om zich heen kijkend. Omdat het groepje waar ik bij zat, routiniers onderhand, wisten wat zij doormaakten, nodigden wij twee dames uit om bij ins te zitten. Al snel hadden ook zij alle materieel in bezit om heel de dag schuimstukken te snijden.
Wat nu eigenlijk met deze kleine stukjes en de grote zakken gaat gebeuren is een raadsel, niemand weet het. Ik zie die grote zakken met kleingemaakt schuim op het dak van enkele kantoortjes gelegd worden, wachtend op ....? (klik op foto voor vergroting) Ik heb het idee dat dit werk speciaal bewaard word voor het geval er totaal geen ander werk voorhanden is. Het is natuurlijk een manier om ons kalm en bezig te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten