Copyright © by Ulrica de la Mar - 2009-2018 - Alle rechten voorbehouden

dinsdag 17 november 2009

Mijn tewerkstelling (4)

Vandaag vol goede moed naar mijn Tewerkstelling. Eerst de dagelijkse routine afwerken; rond kwart voor acht binnen stappen, jas ophangen, kluisje openen, bodywarmer eruit en de veiligheidsschoenen aan. Daarna de gewone schoenen en schoudertas er in. En dan ... op naar de intekenlijst, krabbeltje zetten (bewijs dat ik er ben) en bekertje automaten espresso pakken. Ter controle of je er in persona bent, zal de intekenlijst na aanvang werkzaamheden nagekeken worden.
Over werkzaamheden gesproken .... vijftig man/vrouw die achter tafels zitten met niets doen, wazig voor zich uitstarend, automatenkoffie drinkend. Heel langzaam begint het bij iedereen door te dringen dat er waarschijnlijk helemaal geen werk is dat vandaag af moet. Degene die al dagen gewend zijn om niets uit te voeren blijven kalm, de doorwerkers worden onrustig. Wát, geen werkzaamheden? Hoe komen we de dag door? We proberen informatie hierover te krijgen bij de werkleiding (hierover zal ik later wellicht eens wat meer over vertellen), deze houden de boot af. Ik hou ze even in de  gaten en merk dat er koortsachtig met elkaar wordt overlegd. Uitkomst: er is geen werk. Materiaal dat binnen had moeten komen, moet zelfs nog gemaakt worden bij de leverancier. Wij weten allemaal meteen waar het over gaat, aanmaakrolletjes van stro gedrenkt in plantaardige olie. Gisteren moesten wij deze rolletjes in dozen verpakken, 25 stuks in elk doosje.

Goed voor je gezondheid? Nee. Milieu vriendelijk? Volgens bedrijf wel.
Hoe kan het dan dat na twee uur mensen hoofdpijn kregen, misselijk werden?
Terug naar Vandaag. Rond elf uur heb ik het helemaal gehad, ik voel agressie naar boven komen. Waarom zit ik hier en niet thuis waar ik normaliter vanaf tien uur tot een uur of drie druk bezig ben met met geschikte vacatures te zoeken, site's van bedrijven te bekijken of men daar een leuke openstaande functie heeft geplaatst? Wanneer ik er aan denk om nog vijf en een half uur (!) op een stoel te zitten, wachtend totdat het half vijf is, stijgt mijn agressie acuut. Dit is niet goed, dit is niet goed voor mijn gezondheid en ik besluit om actie te ondernemen. Ik neem de middag vrij! Ik stap op de dame af waar de aanvraag moet worden ingediend, even kijkt ze bedenkelijk, maar dan: "je hebt al wel genoeg opgebouwd, dus je mag vrij nemen." Joepieeeeeeee, nu alleen nog even een uurtje volhouden. Door de radio klinken de eerste piepjes van twaalf uur .... ik mag weg. Het ochtendritueel gaat nu in omgekeerde volgorde, terwijl ik naar de buitendeur loop werp ik een laatste blik op alle anderen die nog een een hele middag niets-doen voor de boeg hebben.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten