Centrale Raad van Beroep (2)

De uitspraak is gedaan en deze is gebaseerd op de situatie van deze meneer die "weigerde" het Hoya traject te volgen. De Raad heeft het niet aangepakt (gedurfd?) als een "algemene" zaak.
Ik haal vijf punten uit de uitspraak aan die, mijn inziens, te vertalen zijn naar het project van de gemeente Breda, mijn Tewerkstelling.

Het Hoya-traject wordt ingezet:
1 - 9.1) "als een zogenoemd disciplineringstraject voor onder meer bijstandsgerechtigden bij wie eerdere re-integratietrajecten niet zijn gestart of voortijdig zijn afgebroken. Als oogmerk van het Hoya-traject is genoemd de ontwikkeling van algemene werknemersvaardigheden bij de deelnemers, waarbij arbeidsmotivatie. leerbaarheid, belastbaarheid, werktempo, persoonlijk en sociaal functioneren en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt centraal staan. De deelnemers wordt onder meer geleerd op tijd op te staan en op tijd op het werk te verschijnen, arbeidsritme op te doen, samen te werken met collega's en om te gaan met gezagsverhoudingen."
In bovenstaand geval gaat het er om dat er bekeken wordt gedurende een week over welke vaardigheden men beschikt. Aan de hand van dat resultaat zal er besloten worden aan welk/wat voor soort project men kan deelnemen. Ik laat even buiten beschouwing of met dit moet verplichten. Tijdens de Tewerkstelling in Breda worden mensen, na vaak pas een ww-uitkering van drie maanden, verplicht gesteld om drie maanden ongeschoold arbeid te verrichten. Of dit nu beneden je niveau is, maakt niets uit. Niets geen intake gesprek of een soortement test.
2 - 9.4.4)"in dit geval geen sprake van schending van het in artikel 4, tweede lid, van het EVRM neergelegde verbod op dwangarbeid. Daartoe overweegt de Raad, onder verwijzing naar overweging 34 van het arrest Van der Mussele dat op appellant geen fysieke dwang of in aanmerking te nemen psychische dwang is uitgeoefend."
Het betreft hier dit specifiek geval van deze meneer. Breda: word je wel deglijk gedwongen, psychische dwang, om aan het project mee te werken. Geen deelname is geen bijstandsuitkering.
3 - 9.4.7 & 9.4.8 Hier zit een tegenstrijdigheid, volgens mij. Eerst constateert de Raad dat er wel degelijk sprake is van verplichte arbeid volgens definitie van het EVRM (bedreiging met een straf, ontbreken van vrijwilligheid) Daarna sleept de Raad andere aspecten aan de haren er bij, waaronder het vermeende streven naar bevordering van de menselijke waardigheid en vrijheid van de WWB, om uiteindelijk toch te concluderen dat er géén sprake is van verplichte arbeid.
4 - 9.4.10 "Ook het Europees Comité inzake Sociale Rechten concludeerde in 2006 dat het geheel in overeenstemming is met artikel 13, vierde lid, van het Europees Sociaal Handvest om een verbinding te leggen tussen een bijstandsuitkering en de bereidheid om werk te aanvaarden of een beroepsopleiding te volgen, vooropgesteld dat de voorwaarden redelijk zijn en geheel consistent met het doel om voor het probleem van betrokkene een lange-termijn-oplossing te verschaffen."
Een lange-termijn-oplossing verschaffen: ongeschoold arbeid verrichten, geen mogelijkheid tot solliciteren, geen of nauwelijks contact met werkcoaches, geen studie/opleidingen mogelijk .... over welke voorwaarden hebben we het.
5 - 9.4.12) "of het totaal ontbreken daaraan van enig perspectief richting arbeidsinschakeling, zou naar het oordeel van de Raad sprake kunnen zijn van verplichte arbeid en zal in zoverre met succes een beroep gedaan kunnen worden op artikel 4 van het EVRM."
Van te voren wordt niet gekeken of het werkproject enig perspectief richting arbeidsinschakeling kan bieden, er wordt totaal geen rekening gehouden met de mogelijkheden, de werkervaring, de opleiding van de betrokkene.
Ook kijkt men niet naar de duur van de werkloosheid; na afloop van slechts drie maanden (in meerdere gevallen)WW word je al meteen naar het werkproject gestuurd.

Uit dit alles durf ik te concluderen dat er sprake is van dwangarbeid bij dit project van de Gemeente Breda.

(Volledige uitspraak is te lezen op deze Site bovenaan BL1093 invullen.)